Star ll

                            #Darkนยอนดีพ


                                  .
                                  .
     The hottest love has the coldest end.
ความรักที่แสนเร่าร้อนมักจะมีจุดจบที่เย็นชาที่สุด

                                    .

"เกลียดมึง"

"โกหก อย่าหลบตา" เขาบีบกรามผมแรงขึ้น เมื่อผมหลบตามันก็กระชากกลับมาทันที น้ำเสียงดุและจริงจังของเขาทำให้ผมรู้สึกกลัวขึ้นมาว่าเขาจะทำอะไรร้ายแรงมากไปกว่านี้


"ไม่ได้โกหก"


"งั้นเรามีอะไรกันได้ โดยไม่ต้องรู้สึกอะไร"


"จะกี่ครั้งก็ได้"



"ไม่"

ผมร้องห้ามเมื่อเขาอาจจะทำในสิ่งที่พูดจริงๆ หว่า...


ตุ้บ!

เขาผลักผมลงเตียงอย่างแรงและไม่ลังเลเลยสักนิดว่ามันอาจพลาดลงข้างเตียงก็ได้ ผลักแรงขนาดนี้ไม่คิดถึงกระดูกกูบ้างวะ



"ถ้าไม่รู้สึก ก็อย่าหวั่นไหวกับสิ่งเร้า"



เขาบอกก่อนจะตามมาขึ้นคร่อมผม ตอนนี้เขาเหมือนคนขาดสติและหมาบ้า ใครพูดอะไรไปคงไม่ฟัง ผมได้แต่ถอยหลังพยายามห่างจากคนพูดไม่รู้เรื่องถอยไปให้ใกล้สุดก็แค่หัวเตียง นั่น! เหมือนเป็นทางตันแล้ว



"ไม่ มึงพูดไม่รู้เรื่อง"



ผมพยายามเตือนสติเขาแต่มันเปล่าประโยชน์ เขาถอดเสื้อตัวเองออกแล้วโยนมันทิ้งไว้ข้างเตียง เรื่องราวของผมจะจบลงแค่นี้อีกแล้วเหรอ...



ให้เขาย่ำยีแบบนี้ไปเรื่อยๆ จุดประสงค์ของผมคืออะไรยังไม่มีเลย บางทีผมแค่ทิ้งเรื่องแย่ๆแล้วก็แม่ของตัวเองไว้ที่นี้ก็จบ



ถ้าผมเลวและเป็นคนที่เห็นแก่ตัวสักนิดผมอาจจะทำให้สิ่งที่ผมคิดก็ได้ ผมเกลียดตัวเองที่พยายามอดทนเพราะคิดว่ามันต้องดีขึ้น ..


แต่มันก็ได้แค่คิด ... สุดท้ายผมก็แค่ของเล่น


ของมาร์ค


"จบคืนนี้ช่วยบอกด้วยนะว่าใครลีลาดีกว่ากัน"


เขาบีบปากผมเบาๆก่อนโน้มตัวลงมากระซิบข้างหู มือของผมที่พยายามงัดออกจากมือของมาร์ค เมื่อได้อิสระแล้วผมก็เหวี่ยงมือไปที่ใบหน้าของมาร์คทันที


เพี๊ยะ



เขาดูถูกผมเกินไป คิดว่าผมนอนกับใครก็ได้เหรอ


"ชอบแบบซาดิสต์ก็ไม่บอก" 



ผมคิดว่าเมื่อกี้ผมฟาดไปเต็มแรงแล้วนะ แต่ใบหน้าหล่อเหลากลับนิ่งเฉยเหมือนไม่สะทกสะท้านกับสิ่งที่ผมทำเลยสักนิด



"ปล่อยกูได้มั้ยมาร์ค"



เมื่อเขาเริ่มป่าเถื่อนกับผมมากขึ้นโดยการกระชากชุดนอนลายทางของผมออกโดยใช้แรงเพียงนิดเดียวก็ออกอย่างง่ายดาย แต่มันเสียดผิวผมจนแสบและคิดว่ารอยแดงอาจจะตามมาในวันพรุ่งนี้



"ปล่อยยังไง คนเคยๆกันมีอะไรกันมันแปลกตรงไหน อย่าเล่นตัวแล้วนอนนิ่งๆ"



เขาก้มลงซุกไซร้ต้นคอผมโดยที่ไม่มองหน้าผมแม้แต่นิดเดียว กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งไปหมด จนผมเริ่มมึนไปตามกลิ่น เขากดจูบแรงๆที่หน้าอกผม และเม้มจนเกิดเสียงดังจนผมผลักเขาออก




แต่เขาแค่ที่ไหนยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุยิ่งผลักไสก็เหมือนยิ่งเข้าใกล้ เขาไม่แคร์สักนิดว่าผมจะเต็มใจรึเปล่า ไม่แคร์ด้วยซ้ำว่าผมจะรู้สึกยังไง..



ผมควรชินได้แล้ว ตั้งแต่เกิดมาไม่เห็นมีคนแคร์ผมสักนิด



พ่อที่จากไป ...



และแม่ที่คงอยู่ พวกเขาเห็นแก่ตัว


และผมควรทำแบบเขาบ้าง..


"น้ำตาไม่ช่วยให้กูหยุด"




ไม่จริงมั้งแม้ผมจะอ่อนแอแค่ไหนผมสัญญากับตัวเองไว้ว่าเขาคงไม่ได้เห็นน้ำตาผมแน่นอนแต่วันนี้ตอนนี้วินาทีนี้ น้ำตาผมไหลอาบแก้มโดยที่ผมไม่รู้สึกตัวได้ยังไง และยิ่งอยู่ต่อหน้าคนเลวแบบมาร์คด้วย ผมไม่อยากรู้สึกว่าตัวเองกำลังอ่อนแอเลย



ไม่อยากเป็นแบบนี้...



เขาก็คงเป็นเขา มาร์คคนเดิมเขาไม่มีทางหยุด และยิ่งทำเรื่อยๆ เมื่อมือทั้งสองข้างเริ่มลูบไล้ไปทั่วตัวและบริเวณตุ่มไตของผม



ริมฝีปากของมาร์คงับเบาๆที่หน้าอกซ้ายแล้วดูดดึงเม็ดเล็กสีชมพูเข้มแรงๆมืออีกข้างวนเวียนที่อกด้านขวาแล้วบี้เม็ดเล็กๆอีกข้างจนผมทนเก็บอาการไม่ไหวจนเผลอร้องออกมา




ความรู้สึกตอนนี้มันปะปนไปหมดทั้งวูบวาบในท้องเหมือนผีเสื้อนับพันมาบินวนอยู่ในนี้ และหน่วงกับความผิดหวังซ้ำๆของตัวเองจนอยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ



ผมอยากไปให้พ้นโลกที่สกปรกแบบนี้...


"พอได้ไหม จะเลวไปถึงไหน"




"ถึงสรววค์" เขาบอกก่อนจะถอดกางเกงผม มืออีกข้างก็รวบแขนทั้งสองข้างของผมไว้เหนือหัว ก่อนจะถอดเกงเกงออกแล้วโยนมันออกไป สำหรับเขามันดูง่ายไปสะทุกอย่างเลย



"ไม่นะมาร์ค"

"เคยห้ามแล้วได้ผลมั้ย" 

"เพราะว่ามึงมันเลวไง"

"เออรู้ตัว ไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นคนดีสักครั้ง"




นิ้วมือของเขารูดเล่นกับร่องทางด้านหลังผมไปมาเหมือนว่าเรือนร่างนี้เป็นของตัวเอง ก่อนที่เขาจะสอดนิ้วเขาไปด้านใน



"อืมม"  เป็นเสียงที่ผมไม่ควรเผลออกมาแต่ผมกลั้นไว้ไม่อยู่เมื่อมาร์คเพิ่มนิ้วจากหนึ่งเป็นสอง เขาสอดเข้าและดึงออกเหมือนแกล้งผม แรงกระแทกจากช่องทางด้านหลังทำให้ผมจุกขึ้นมาที่กลางลำตัว



"ตอบสนองแบบนี้ เรียกว่าอะไร"  ผมไม่ได้ตอบกลับไปเพราะสายตาเริ่มพร่ามัวขึ้นทุกที ตอนนี้ผมเริ่มมึนกับกลิ่นแอลกอฮอล์และน้ำตาตัวเอง จนไม่รู้ว่ามาร์คถอดกางเกงตัวเองไปตั้งแต่เมื่อไหร่รู้แค่ว่าทั้งมาร์คและผมตอนนี้เปลือยเปล่าทั้งคู่



เขาถอนนิ้วแล้วเปลี่ยนมาลูบไล้บริเวณต้นขาผม สัมผัสกับจุดอ่อนไหวของผมเบาๆแล้วรูดขึ้นลงเขาในตอนนี้เหมือสัตว์ป่าที่หิ้วกระหาย และไร้การอ่อนโยนเหมือนครั้งก่อน



เขาสอดแท่งร้อนเข้ามาภายด้านในได้สำเร็จโดยที่ไม่ประโลมหรือบอกผมให้เตรียมตัวสักนิด จากนั้นเขาก็กระแทกเข้ามาแรงๆ มือหน้าจับเอวผมไว้ก่อนจะกระกระแทกเข้ามาจนเกิดเสียงน่าอาย ดังทั่วห้อง ผมกัดเม้มริมฝีปากเอาไว้ไม่ให้เกิดเสียงครางขึ้น..




ผมกลัวว่าคนในบ้านจะรับรู้เรื่องทุเรศของผมกับเขาผมกลัวเหลือเกิน



มาร์คกระแทกริมฝีปากลงมาบดขยี้ปากผมอีกครั้งจนตอนนี้กลิ่นเลือดคลุ้งไปทั่วโพรงปาก ท่อนล่างของเขาก็กระแทกเข้ามาด้านในไม่หยุด เขายังบดจูบไม้เว้นช่องว่างให้ผมหายใจเลยสักนิด



มือของผมทุบอกให้เขาปล่อย แค่ปล่อยให้หายใจบ้างก็ยังดี แต่ไร้การตอบสนองเขาขยี้ริมฝีปากจนมุมปากมันฉีกจนเลือดไหลออกมา




เขาทำผมเลือดออก!



มือหนาจับที่เอวของผมทั้งสองข้างผมแรงกนะแทกเข้ามาไม่หยุด ครั้งนี้แม้คำพูดดีๆก็ไม่ได้รับจากเขาและการกระทำที่ต่ำและรุนแรงแบบนี้ก็ยังไร้ความเมตตา




เขาต่างหากที่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมเลย..




คืนนี้เขาจะหยุดอยู่ที่กี่ครั้งหรือจนผมสลบไปเขาจะยังต้องการคำตอบอะไรจากผมเมื่อเขาทำให้ทุกอย่างมันดูแย่



"เจ็บเหรอ"



แค่น้ำเสียงแผ่วเบาของเขาเอ่ยถามมันทำให้ผมต้องหันหน้าหนีผมกลัวผมร้องไห้ต่อหน้าคนเลวแบบมาร์ค




"หึ! ตอบได้ยังใครเด็ดกว่ากัน" 



เขายังเพิ่มแรงกระแทกเข้าออกถี่ๆและเร็วมากขึ้นจนผมเจ็บจนจุกแทบจะร้องไห้ออกมา



รอยบนตัวผมเขียวเป็นจ้ำๆจนพรุ่งนี้มันต้องเป็นรอยช้ำแน่นอน ผมอยากสลบไปเลยจะได้ไม่ต้องรู้ว่าเขาจะทำยังไงกับร่างกายผมต่อไป..



ผมเกลียด....



...            ........ติดตามตอนต่อไป........

#Darkนยอนดีพ ติดแฮชแท็กคุยได้ครับ

กลับไปเม้นในตอนด้วยนะ ตอนต่อไปมีบรรยายนิดหน่อยจ้า 💛